بهترین روش ترک هروئین کدام است ؟ ( عوارض ترک هروئین کدامند)

طبق تحقیقات کمپ ترک اعتیاد تهران هروئین مواد مخدری هستند که یک منبع اصلی مشترک دارند و در مصرف کنندگان آثار مشابهی بر جای می‌گذارند. این مواد عصاره ی گیاه خشخاش است که در نقاط و گوناگون جهان مانند هندوستان، ترکیه، چین، روسیه، مصر و مکزیک می‌روید. مواد مذکور سیستم مرکزی اعصاب را تخدیر کرده، مسکن، خواب آور مداوای سرفه و اسهال می‌باشند و هر سه در مصرف کننده ایجاد نوعی احساس سلامتی و آرامش فوق العاده می‌کند. به علاوه تنش و اضطراب را برطرف نموده و در مصرف کننده حالت نشاط ایجاد می‌نمایند.

هروئین چیست؟

محصول اصلی که از گیاه خشخاش به دست می آید تریاک نام دارد ( تریاک چیست ) و شیره خشک شده گرزهای گیاه است. پس از تیغ زدن گرزها، شیره ی آن بیرون می آید و در اثر اکسید شدن در مجاورت هوا رنگ قهوه ای تیره‌ای می‌گیرد و نهایتا به مشتی عصاره سفت شده تبدیل می‌گردد که دارای بوی خوب و مزه‌ای تلخ است.

تریاک سابقه مصرف چندین هزار ساله دارد. یونانی ها و رومی های قدیم آن را شادی آفرین می‌خواندند و مصریان قدیم از آن برای مقاصد گوناگون از جمله آرام کردن گریه اطفال استفاده می‌نمودند. اگرچه گرایش بیشتر ما این است که خشخاش را با خاور دور تداعی نمائیم، اما تا زمانی که بازرگانان عرب در سال های 1500 آن را به خاور دور نبرده بودند این ماده ی مخدر مورد علاقه چینی‌ها و هندی‌ها نبود.

با آغاز قرن هفدهم میلادی تریاک در اکثر نقاط اروپا راه یافت و توماس سیندن هام یکی از بنیانگذاران مهم پزشکی انگلستان، استاد و پزشک بنام، تریاک را برای مداوای درد و کمک به استراحت و خواب بیماران توصیه نمود. پزشکان انگلیسی که داروهای مفید بسیاری در آن زمان در اختیار نداشتند با هیجان بسیار از تریاک استقبال نمودند و در خلال بیش از یک قرن مصرف آن در انگلستان به حد افراط رسید و یکی از ناظرانی که در مورد اینگونه مصرف بیمناک بود اعلام نمود که مصرف تریاک برای مداوای جنون و بی نظمی‌های عصبی مانند این است که پزشکی برای آزمایش قرص در اختیار بیمار گذارد و بخاطر این بی احتیاطی مورد مواخذه قرار نگیرد.

 

بهترین روش ترک هروئین در مرکز ترک اعتیاد فرمانیه:

تلفن: 02122290484 – 02122295499

همراه: 09106886964

 

بوی هروئین شبیه چیست؟

هروئین مزه‌ی تلخ معمول تریاک را دارد اما کاملا بی‌بو است. البته ممکن است بعد از سوختن بوی تلخی از آن به مشام برسد. در شکل خالص قهوه‌ای رنگ می‌باشد و پس از حل شدن در مایع حلال یا رقیق شدن سفید رنگ می‌گردد.

مشکل اصلی هروئین در مقایسه با تریاک این است که در مدتی کوتاه بدن انسان با آن سازش پیدا می‌کند و برای نشئگی پیوسته باید مقدار مصرف افزایش یابد. شاید بتوان تصور کرد که وقتی برای اولین بار هروئین عرضه شد، پزشکان چگونه از آن به عنوان ماده‌ای بی خطر و غیر اعتیاد آور برای جایگزینی تریاک استقبال نمودند.

یکی از مواد مخدر خطرناک ترامادول می باشد که مصرف آن بسیار رایج شده است برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ترک اعتیاد ترامادول به مقاله ی دیگر ما مراجعه کنید.

طریقه مصرف هروئین چگونه است؟

 

 

در پاسخ به سوال هروئین چگونه مصرف می شود باید بگوییم طریقه سنتی مصرف هروئین تزریق مستقیم آن به داخل رگ است (که تزریق وریدی نامیده می شود) و تزریق آن به زیر پوست است (که به تزریق زیر پوست شهرت دارد) اما چون معتادین غالبا از سرنگها و سوزنهای آلوده استفاده می‌نمایند و ندرتا به هنگام تزریق جنبه های بهداشتی وسایل تزریق را در نظر می گیرند، امکان عفونت در هر دو روش مصرف بسیار زیاد است. برای نمونه در میان معتادینی که ماده مخدر را به خود تزریق می نمایند بیماری هپاتیت بسیار رایج است.

بسیاری از مصرف کنندگان هروئین برای پرهیز از مشکلات عفونت و نیز از این رو که به غلط معتقدند بالا کشیدن هروئین از راه بینی و تنفس آن خطر کمتری دارد و احتمال اعتیاد نیز با این شیوه مصرف کمتر است و از این طرز کشیدن هروئین استفاده می کنند. اکنون یکی از رایج ترین روش ها حرارت دادن هروئین و بالا کشیدن دود آن است که ((تعقیب اژدها)) نامیده می شود.

علاوه بر تریاک، هروئین، مواد مخدر دیگری که از مواد نفتی و یا دوده ی زغال سنگ ساخته می شود نیز وجود دارد. اینگونه مواد مخدر مصنوعی که شبیه مواد مخدر حاصل از تریاک می‌باشد و به صورت قرص از راه خون نیز مصرف می شود، اعتیاد آور می باشند. این مواد صرف برای تجویز پزشکی ساخته شده و به صورت قرص به بازار سیاه وارد می شوند و در سال 1985 پلیس ایالت کالیفرنیا گزارش نمود که یکی از طراحان مواد مخدر برای بازار سیاه به ساختن و فروش هروئین مصنوعی دست زده است که این ماده ی مخدر مانند هروئین بوده اما هزار بار قوی تر از آن است.

هروئین چگونه مصرف میشود ؟

 

 

تجربه مرکز ترک اعتیاد لاکچری فرمانیه مصرف هروئین خطرهای گوناگونی را به دنبال دارد. معتادان توجهی به خود ندارند و زندگی خود را صرف به دست آوردن این ماده می نمایند. آنان از یبوست و خواب آلودگی دائمی رنج می برند و معمولا مقدار زیادی از وزن خود را از دست داده و لاغر می شوند. و با خطر مصرف بیش از اندازه و مسموم شدن روبرو می باشند. زیرا برای تعیین میزان خالص بودن هروئین و نیز مواد ناخالصی که در آن موجود است هرگز راهی وجود ندارد.

بالاخره جای تاسف فراوان در بحران اعتیاد به هروئین آن است که هرچند هروئین ماده ی مخدری است که ما غربی ها در کشورهای خود از آن بیمناک می باشیم، اما در بسیاری از نقاط جهان، تریاک به دلایل پزشکی یا اجتماعی کشیده یا خورده می شود. در کشورهای افغانستان، برمه، بنگلادش، مصر، اندونزی و دیگر قسمت های خاورمیانه و جنوب شرقی آسیا، تریاک غالبا تنها داروی در دسترس مردم است. در برخی از این کشورها تریاک قرنها ماده اصلی پزشکی بوده است. تریاک ماده ی بالقوه خطرناکی است، اما همانطوری که انگلستان در قرن نوزدهم کشف نمود، این ماده ی مخدر موارد مصرف و امتیازاتی نیز دارد. نکته ی فاجعه آمیز در کشورهایی که هنوز تریاک مصرف می شود، این است که مبارزات کنونی بین المللی علیه مصرف مواد حاصل از تریاک موب کاسته شدن هرساله میزان تریاک خالصی که برای مصارف سنتی عرضه می شود رو به کاهش است.

نتیجه این که در کشورهایی مانند برمه، تایلند و مالزی مصرف سنتی تریاک اکنون جای خود را به مصرف هروئین داده که به مراتب خطرناکتر است. همانطوری که در مورد برگ کوک گفته شد کشورهای توسعه یافته جهان با تدابیر خویش سبب می گردند که عادات طبیعی و سنتی و نسبتا بی خطر، جای خود را به عادات مدرن خطرناک و گران دهد.

تمام شواهد گویای این است که مسئله ی هروئین هنوز هم به نقطه ی اوج خود نرسیده است.

علائم خماری هروئین چیست؟

ترک هروئین می‌تواند خطرناک و به شدت رنج آور باشد. (اگرچه همانطور که قبلا بیان نموده ام درباره ی خطرات و مشکلات ترک مبالغه شده است). معتاد در صورت نرسیدن هروئین به وی تمام آثار و علائم آنفولانزا را از خود نشان می‌دهد، مانند: لرز، سرگیجه، استفراغ، تعرق، دردهای عضلانی و افزون بر این از اضطراب بسیار نیز رنج می‌برد.

خماری هروئین چند روز است؟

علائم خماری هروئین در افراد مختلف بسته به توانایی جسمی و میزانن مصرف مواد متغییر است و از 12 روز تا چند ماه ممکن است یه طول انجامد. عموما علائم ترک ماده مخدر هروئین 12-6 ساعت پس از مصرف بروز می کند و در حدود 1 تا 3 روز بعد علائم خماری و دردهای ناشی از آن به اوج خود می رسد و سپس 5 تا 7 روز طول می کشد تا به تدریج درد فروکش کند.

عوارض هروئین بر چهره

 

 

مصرف کنندگان هروئین معمولا مردمک چشمهایشان کوچک است، کم اشتها بوده، ممکن است پرخاشگر و حساس باشند، نتوانند بخوابند و تعرق بسیار داشته باشند، اگر این ماده مخدر از راه تزریق در رگها مصرف گردد آثار سوزن در نقاطی از بدن که دسترسی به رگها آسان است دیده شده و معمول ترین جای تزریق در ناحیه ساعد و به خصوص در ناحیه داخل آرنج است. هنگامی که این رگها در اثر تزریق بیش از اندازه صدمه ببینند معتاد از رگهای دیگر بدن استفاده می‌نماید.

بعضی از معتادان که می‌دانند تزریق در رگهای ساعد دست بسیار متداول است و هنگام دستگیری این ناحیه بدن معتاد مورد بازرسی قرار می گیرد از آن رگها استفاده نمی کنند. معتادینی که وسایل تزریق بهداشتی ندارند و یا به ضدعفونی کردن آنها آشنا نیستند غالبا دچار عفونت نقاط تزریق می‌گردند. معتادینی که از راه بینی یا به وسیله دخانیات هروئین مصرف می نمایند ممکن است به آبریزش بینی یا چشم مبتلا گردند. مصرف کنندگان هروئین معمولا به یبوست، عوارض عمومی سرماخوردگی و یا لرزش دائمی در بدن دچار می‌باشد.

معتادین به هروئین فقط یک هدف در زندگی دارند آن هم بدست آوردن و مصرف ماده مخدر آنها است و علاقه‌ای به هیچ چیز دیگری ندارند. اگر دانش آموز باشند از مدرسه غیبت می نمایند، اگر شاغل باشند سرکار خود حاضر نمی شوند، از دوستان خود دوری می گزینند و به دیدن خویشان و نزدیکان خود نمی روند، روابط احساسی و جنسی خود را از میان می برند. سرگرمی های قدیم خود را ترک گفته، غالبا مدت های طولانی سرجای خود می نشینند و هیچ کاری انجام نمی‌دهند.

این معتادین معمولا علاقه به مخفی کردن اعمال خود داشته و غالبا قابل اعتماد نمی‌باشند. آنان دروغ می‌گویند و حتی از نزدیکترین و عزیزترین کسان خود دزدی می‌نمایند. قول هائی می‌دهند که نه می‌توانند و نه می‌خواهند به آن‌ها عمل کنند. غالبا از نظر ظاهر نامرتب، کثیف و لاابالی بوده و همواره مشکلات مالی دارند.

آنها غالبا به سبب همراه داشتن مواد مخدر و یا دزدی و گدایی برای خرید مواد مخدر، و حتی فروش مواد مخدر با پلیس درگیر می‌شوند.

 مطلب مرتبط: مرفین چیست

آثار احتمالی مصرف هروئین در بلند مدت

مصرف کننده ی هروئین پس از مدتی از نظر جسمانی ضعیف و ناتوان و لاغر می شود و ممکن است دچار عفونت و یبوست گردد.

علائم ترک هروئین چیست؟

از جمله علائم ترک هروئین آن است که معتادان با هر روش ترک اعتیاد در ماهیچه های خود دردهائی مانند درد آنفلونزا دارند. همچنین عوارض ترک هروئین در بیشتر افراد شامل :

• اضطراب و سردرد
• اسهال
• سرگیجه
• استفراغ
• ضعف عمومی بدن  می‌شوند.

چگونه هروئین را ترک کنیم؟

عده‌ی کمی از پزشکان خانوادگی تجربه کافی برای برخورد با اینگونه بیماران دارند، لذا آنان باید برای درمان به درمانگاه‌های تخصصی و کمپ‌های ترک اعتیاد مراجعه نمایند. ترک ماده مخدر هروئین بدون کمک متخصصین نیز امکان دارد در صورتی که معتاد در محیط راحت و بی دغدغه کاملا در استراحت باشد. برای مداوای دردهای بدن باید از قرص های مسکن معمولی استفاده نمود. استحمام با آب گرم و استفاده از کیسه آب داغ بسیار مفید است. برخی از فیلم‌ها و کتاب‌ها درباره مشکل ترک مواد هروئین مبالغه نموده‌اند در حالی که عملا هروئین از ترک بنزودیازپین و باربی چوریت آسان تر است.

به هنگام ترک، تشخیص علت شروع اعتیاد بسیار مهم است، زیرا اگر در شرایط و فشارهای زندگی که مسبب اعتیاد بوده‌اند تغییری ایجاد نشود احتمال دارد که معتاد بلافاصله پس از ترک دوباره به مصرف هروئین روی آورد.

بهترین روش ترک هروئین

تجربه ما نشان می‌دهد که بهترین روش، مراجعه به کمپ ترک اعتیاد هروئین میباشد که دارای مشاورین متخصص و دارای مدارک معتبر هستند. البته مدت زمان ترک هروئین در کمپ به عوامل متعددی بستگی دارد مانند مقدار مصرف و شرایط جسمی بیمار. در کمپ ترک اعتیاد فرمانیه بیمار در حال ترک به طور مرتب بررسی می‌شود. در نظر داشته باشید فقط ترک فیزیکی برای هروئین کافی نیست. مساله اصلی در ترک هروئین بحث روحی و روانی است. به همین دلیل ترک هروئین در خانه انتخاب مناسبی برای درمان این بیماری نیست. عوارض ترک هروئین در خانه بسیار شدید بروز می کند و این موضوع نیز دلیل مضاعفی بر مناسب نبودن ترک در خانه می باشد.

در کمپ ترک اعتیاد خصوصی فرمانیه کلاس‌های مشاوره به صورت گروهی و خصوصی با حضور مددیاران و مشاوران به طور منظم برگزار می‌شود. در این جلسات فرد در حال ترک، آموزش دیده و با دنیای بیرون از مصرف مواد مخدر آشنا می‌شود. تمرکز مشاوران در کمپ فرمانیه این است که به هر فرد باتوجه به خصوصیاتش آموزش داده شود تا فرد با روحیاتش آشنا شده و در دنیای بیرون از مرکز سم زدایی بتواند بدون مصرف مواد به زندگی خود ادامه دهد.

بهترین روش ترک هروئین در مرکز ترک اعتیاد فرمانیه:

تلفن: 02122290484 – 02122295499

همراه: 09106886964

ترک هروئین چند روز است؟

 

می توان به اعتیاد طور دیگه ای نگاه کرد: انسانها به طور طبیعی به همبستگی و ارتباط نیاز دارند. هنگامی که خوشحال و سلامت هستید ارتباطات عاطفی و … بین شما و اطرافیانتان اتفاق می افتد. هنگامی که به دلیل دور ماندن از اجتماع، آسیبهای روانی و یا سختی‌های زندگی از بر قرار کردن ارتباط و همبستگی در شما جلوگیری شود با چیزهایی که به شما احساس آرامش می دهند ارتباط برقرار می کنید. که این چیزها می‌توانند موارد زیر باشند:

• چک کردن دائم گوشی همراه
• بازی کردن زیاد
• شبکه های اجتماعی
• و یا حتی مصرف مواد مخدر

ما به خاطر طبیعت درونی مان حتما باید با چیزی پیوند ایجاد کنیم. و تنها را از بین بردن پیوندهای ناسالم، ایجاد پیوندهای سالم با کسانی که دوست داریم با آنها باشیم می باشد. اعتیاد فقط نشانه ای از بحران عدم ارتباط می باشد که در اطراف ما در جریان است و همه ما آن را حس می کنیم. از سال 1950 میلادی، تعداد دوستان هر فرد آمریکایی در حال کاهش و فضای خانه ها و فواصل موجود در حال افزایش می باشد که این یعنی انتخاب فضای بیشتر به جای دوستان و انتخاب کالا و لوازم به جای ارتباط با آنها. جنگ مواد مخدر که حدود یک قرن از آن میگذرد همه چیز را بدتر کرده یعنی به جای کمک به معتادان برای بهبودی و برگشت آنها به زندگی عادی ما آنها را از جامعه ترد کرده و پیدا کردن شغل و ثبات را برایشان سخت می کنیم و اگر فرد معتاد را با مواد مخدر دستگیر کنیم حمایت و امتیازات را از آنها صلب کرده و آن را به زندان می اندازیم که دقیقا مانند همان قفس می‌باشد.

ما افرادی که در موقعیت بدی قرار دارند را در موقعیتی که احساس بدتری کنند قرار می دهیم و از آن‌ها به خاطر بهبود نیافتن متنفر هستیم.

مطلب مرتبط: کراک چیست

متضاد اعتیاد هوشیاری نیست، بلکه ارتباط و پیوند متضاد اعتیاد است

 

 

در کمپ ترک هرویین فرمانیه برنامه ما این است که پیوند فرد معتاد به هروئین را با خانواده و جامعه به طور سازنده ایجاد کنیم. امکانات روانشناسی، تفریحی و گروه درمانی کمپ ترک اعتیاد فرمانیه (مجهزترین کمپ ترک اعتیاد در شمال تهران ) به ما این امکان را می‌دهد که به افراد درگیر مصرف مواد مخدر و بخصوص هروئین کمک کنیم بعد از ترخیص از کمپ و مرکز سم زدایی مواد مخدر بتوانند پیوندهای عمیقی با جامعه و خانواده خود برقرار کنند و دیگر همانند گذشته در انزوا به سر نبرند.

بیشتر بدانید : تاریخچه هروئین

موقعیت تریاک در قرن هیجدهم در انگلستان مانند موقعیت والیوم در جهان قرن بیستم بود. اما رواج تریاک در چین از ابعاد گسترده‌ای برخوردار بود و خشخاش در چنان ابعاد وسیعی کشت می‌شد که هیچگونه کمبودی از این ماده‌ مخدر وجود نداشت. قبل از فرا رسیدن قرن نوزدهم حکام چین ضرر و زیان این ماده‌ی مخدر را تشخیص دادند و با انگلستان که سلطه بازرگانی آن در سرزمین چین ارتباط نزدیکی با قاچاق تریاک داشت دوبار جنگیدند و انگلستان در هر دو جنگ فاتح گردید و در اواسط قرن نوزده مبادلات تریاک قانونی شناخته شد. پیروزی‌های انگلستان و قانون آزادی خرید و فروش تریاک منجر به پیدایش مشکلات بزرگی در سراسر جهان گردید. برای نمونه قانونی شدن تریاک در چین موجب گسترش آن در بخش پایانی قرن نوزدهم در امریکا گردید.

تفنن مرگبار

بررسی مصرف تریاک در انگلستان ذهن ما را متوجه نویسندگانی چون توماس دی کوئین سی و ساموئل تایلر کلریج می نماید که هر دو به اعتیاد خود به تریاک اعتراف نمودند. ما نیز تریاک را یکی از قدیمی ترین مواد مخدر تفننی می‌شناسیم اما این اندیشه اشتباه است. زیرا در اکثر سالهای قرن نوزده تریاک به قیمت مناسب تقریبا در سراسر جهان عرضه می‌شد و در مغازه های محل و به وسیله سفارش پستی این ماده ی مخدر در دسترس همگان قرار می‌گرفت برای هزار و یک منظور مختلف خریداری می شد. در نواحی وسیعی از انگلستان بدون هیچگونه محدودیتی در مغازه‌ها بفروش می‌رسید و معمولا به عنوان داروی مفیدی برای خانه تلقی می‌گردید. دی کوئین سی نیز خود در حقیقت بار اول آن را به عنوان دارو استفاده نمود.

این ماده ی مخدر حتی پس از اینکه در سال 1868 تحت کنترل قانونی قرار گرفت در اختیار همگان بود و از دید اجتماع داروئی مفید و حیات بخش محسوب می‌گردید. تریاک اگرچه خطرناک بود، اما خطر آن هرگز به پای هروئین که از تریاک گرفته می‌شد، نمی‌رسید.

مردم پس از نوشیدن الکل زیاد برای رفع مستی و نیز برای مقابله با فشار ناشی از انقلاب صنعتی تریاک را مصرف می‌نمودند. پدران و مادران هنگامی که فرزندانشان از عفونت معده و روده رنج می‌بردند و به سبب آشامیدن آب‌های آلوده دچار اسهال می‌شدند آنان را با تریاک مداوا می‌کردند. آب‌های آلوده امکانات ناقص فاضل آب و تمرکز وحشتناک جمعیت در یک منطقه، موجب گردید که امراضی مانند طاعون شیوع یابد و پزشکان اگرچه از مداوای بیماری‌ها عاجز بودند اما تریاک به عنوان مسکن درد و کنترل کننده اسهال به مردم کمک می‌نمود تا ناراحتی‌ها را فراموش نمایند.

مصرف تریاک در انگلستان هنگامی به عنوان یک مشکل واقعی شناخته شد که خیل عظیمی از مردم به علت مصرف بیش از اندازه‌ی آن مسموم و تلف گردیدند.

کنترلی که موثر نبود

ضرورت یک اقدام موثر برای رفع مشکل کاملا آشکار بود و مقامات پزشکی و سیاسی به همین منظور لایحه‌ای تحت عنوان لایحه 1868 فروش تریاک توسط داروخانه‌ها تهیه نمودند. تصویب این لایحه نیز در کنترل تریاک موثر واقع نشد و پزشکان و داروسازان در سال‌های میانی قرن نوزدهم برای کسب قدرت در چارچوب حرفه‌ی پزشکی مبارزاتی نمودند که نتیجه‌ی آن تضعیف قانون مزبور بود.

مفهوم قانونی عملی این بود که اگر کسی بخواهد تریاک خریداری کند باید به شخصی که رسما واجد شرایط است رجوع نماید. این قانون تاثیری بر تعداد مصرف کنندگان تریاک نمی‌گذاشت و تنها موجب انتقال سود حاصل از فروش تریاک به سوی حرفه پزشکی و داروسازی می‌گردید. اگرچه بر اساس این قانون فروش تریاک منحصر به داروسازان مسئول بود و بایستی بر روی قوطی حاوی آن کلمه «سم» نوشته می‌شد، اما باز تریاک آزادانه به فروش می‌رفت و در این میان قانون مزبور صرفا عامل یک موفقیت تجاری بود.

پافشاری سازندگان دارو بر مستثنی نمودن داروهای حاوی تریاک از قانون 1868، آن را بیش از پیش تضعیف نمود. بعضی از محصول داروئی که حاوی تریاک بودند تا سال 1970 نیز در پیشخوان داروخانه‌ها عرضه می‌گردید.

اگر زن حامله ای به هروئین معتاد شود، احتمال بسیار می رود بچه ای که از او متولد می شود نیز معتاد باشد. طفل معتاد پوست خود را می کند، استفراغ می کند، می لرزد، فریادهای بلند و دردناکی می زند، نیمی از بچه‌هایی که از مادران معتاد متولد می شوند توسط افراد دیگری بزرگ می شوند، زیرا اینگونه مادران به هیچ وجه نمی‌توانند از آنها نگهداری نمایند. بعضی از این اطفال توسط پدر و مادر خود به قتل رسیده یا در آب غرق می‌گردند.

 مطلب مرتبط: تعریف بیماری اعتیاد

در خلال سال‌های قرن نوزدهم موضوع مصرف تریاک پیچیده‌تر شد.

برای اولین بار هروئین از مرفین تولید گردید. هروئین تقریبا 20 تا 25 برابر از مرفین قوی تر و دو برابر اعتیاد آورتر است.

این سه پدیده‌ی جدید گسترش بیشتر ابعاد مسئله اعتیاد را تضمین نمود. سیاستمداران، قانونگذاران و پزشکان، اگرچه دیر، اما به منظور کوششی برای کنترل آنچه که به یک مشکل بزرگ بین المللی تبدیل شده بود، دور هم گرد آمدند. برای نمونه در انگلستان در پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به منظور کنترل مصرف مواد مخدر حاصل از تریاک یک سری قوانین به اجراء در آمد. به نظر می رسید که این قوانین آثار مثبتی بر جای گذارده اند. هنگامی که قانون داروهای خطرناک در سال 1920 به اجراء در آمد، میزان مصرف تریاک، هروئین بسیار تقلیل یافته و مشکل اعتیاد به این مواد نیز شدیدا کاهش یافته بود. مروری به گذشته نشان می دهد که این کاهش قبل از اجرای قوانین مزبور در تعداد مصرف کنندگان این مواد پدید آمده بود. زیرا پیشرفتهای اجتماعی نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم در جامعه‌ی انگلستان نیاز به مواد مخدر را از میان برده بود. اصلاح طلبان اجتماعی مانند ادوین چادویک در انگلستان سلسله تسهیلاتی در زمینه‌ سیستم فاضلاب، ذخایر آب و دیگر خدمات دولتی فراهم نموده بود. و در پی بهبود استانداردهای زندگی موارد امراضی چون وبا در میان مردم کاهش یافته و نیاز به مواد مخدر حاصل از تریاک نیز از بین رفته بود.

با وجود این در بقیه نقاط جهان مصرف تریاک و هروئین هنوز در حال افزایش بود. کوششی که برای کنترل مصرف این مواد مخدر در سال های قبل از جنگ جهانی اول انجام گرفت بسیار ناموفق بود و سپس مدت‌ها به طول انجامید تا سال 1925 در سطح بین المللی برای کنترل این مواد تلاشی جدی به عمل آمد. معذلک اقدامات در این زمینه به کندی انجام می‌گرفت و آغاز جنگ جهانی دوم نقطه‌ی پایانی بر اینگونه همکاری‌های بین المللی بود. تا سالهای اول دهه ی 1950 یعنی زمانی که سازمان بهداشت جهانی برپا گردید آشکار بود که هروئین (غلیظ ترین و قویترین، خطرناک ترین و سود آورترین شکل تریاک) بایستی کاملا غیر قانونی اعلام شود و عقیده بر آن بودکه هروئین کاربردهای محدودی در علم پزشکی دارد و چنانچه کاملا غیرقانونی اعلام شود موجب کاهش عرضه آن در سطح جهان می‌گردد و در نتیجه برای مقامات پلیس نیز بر انداختن کامل این ماده‌ی مخدر آسان‌تر است.

پزشکان انگلیسی که عقیده داشتند کیفیت قوی هروئین به عنوان یک مسکن آن را داروئی ضروری نموده، کوششی را که برای غیر قانونی کردن هروئین به عمل آمده بود متوقف ساختند. شاید بتوان گفت که جهان برای مشکل کنونی هروئین بایستی سپاسگزار انجمن پزشکان انگلیسی باشد!

فشارهای حرفه‌ای و تجاری

تصمیم پزشکان انگلیسی برای حفظ حقوق خود در تجویز داروها، بدون توجه به عواقب آن به مصرف انفجار آمیز کنونی هروئین منجر گردید. انگلستان با سه اقدام جدا از یکدیگر نقشی حیاتی در تداوم موفقیت مواد حاصل از تریاک در یک قرن و نیم اخیر داشته است. در نیمه‌ی قرن نوزدهم این انگلستان بود که برای مقاصد تجاری خود، مبادلات تریاک در خاور دور را تشویق نمود. در اوایل سالهای 1950 این انگلستان بود که به ایجاد مشکل کنونی هروئین کمک نمود.

در سالهای 1960 کشور انگلستان مانند بسیاری دیگر از کشورها، مشکل محدود و کنترل شده‌ای در ارتباط با هروئین داشت. در بسیاری از کشورهای دیگر بحران هروئین آنچنان شدید بود که تنها پزشکانی که دارای جواز رسمی بودند و در مراکز مخصوصی طبابت می‌نمودند، اجازه‌ی تجویز هروئین را داشتند. اما در انگلستان حرفه‌ی پزشکی مصرانه ادعا نمود که قادر است بدون هیچگونه کنترل قانونی با مشکل روبرو گردد و اعلام داشت پزشکان باید در تجویز هروئین برای معتادان، در هر جائی که طبابت می‌نمایند مجاز باشند.

بدبختانه در این طرز از برخورد، سودجویی و وجدان خفته ی بعضی پزشکان و یا توان معتادان در وادار ساختن پزشکان به دروغ و نادرستی نادیده گرفته شد.

نتایج فاجعه آمیز

نتیجه این ساده اندیشی بسیار فاجعه آمیز بود، زیرا در اوایل سالهای 1960 تمام معتادان هروئین در انگلستان به سوی تعداد کمی از پزشکانی که به تجویز هروئین گرایش داشتند جذب شدند. گفته می‌شد پزشکانی که برای تمام معتادین در سراسر انگلستان هروئین تجویز می‌نمودند ده الی دوازده نفر بیشتر نبودند. پزشکان دیگر مایل نبودند با بیمارانی که اهل بحث و مجادله بوده، و برای آنان گرفتاری می‌نمودند درگیر شوند.

به دنبال این روند عرضه هروئین آنچنان زیاد شد که تعداد اندک معتادین در انگلستان تا زانو در هروئین بودند. برای نمونه در سال 1962 یکی از پزشکان تقریبا 600،000 قرص هروئین برای معتادان تجویز نمود: به طور مثال در یک جلسه و برای یک معتاد این پزشک 900 قرص هروئین تجویز کرده و سه روز بعد برای همان معتاد 600 قرص دیگر تجویز نموده بود. دو نفر از پزشکان دیگر نیز نسخه‌هائی را امضاء نمودند که در آن بیش از هزار قرص در یک جلسه نوشته شده بود و هیچ اقدامی نیز از سوی مقامات در مورد اینگونه تجویزها انجام نگرفت، زیرا امکان نداشت بتوان پزشکان را مورد تعقیب قانونی قرار داد. آنان در چهارچوب قانون طبابت می‌نمودند و زیر سوال قرار دادن آزادی حرفه‌ای آن ها در تجویز آنچه مناسب می‌دانستند غیر ممکن بود. بنیاد پزشکی انگلیس موقعیت بسیار خوبی برای ایجاد بازار غیرقانونی مواد مخدر در اختیار داشت. زیرا آن دسته از معتادین به هروئین که هروئین اضافه بر نیاز داشتند آن را می‌فروختند و برای ایجاد بازاری سودآورتر برای خود، دوستان و همسایگان خویش را به مصرف این ماده مخدر تشویق می‌نمودند.

یکی از روش‌های سنتی برای ایجاد بازار مواد مخدر، مجانی دادن آن مواد به افرادی است که آن را مصرف نمی‌نمایند. این گونه افراد ماده مخدر مجانی را مصرف می‌نمایند و سپس به دام اعتیاد گرفتار می‌شوند و آنگاه مجبورند برای خرید مواد مورد نیاز خود پول بدهند. در سال 1984 این روش توسط قاچاقچیان دانش آموز در شهر لیورپول بسیار مورد استفاده قرار می گرفت و حتی بعضی عقیده بر این دارند که هنگامی که دولت انگلستان در مورد هزینه‌ی والیوم نگرانی خود را به خدمات ملی بهداشت کشور اعلام نموده بود، شرکت غول آسای بین المللی ((روش)) سازنده ی داروهای آرام بخش، با اهدای ذخائر قرص های والیوم خود به بیمارستان‌های انگلستان، و در نهایت با افزایش معتادان به این داروی مخدر، سود بیشتری را به نحوی غیرعمد نصیب خویش نمود.

 مطلب مرتبط: رفتار خانواده با معتاد بهبود یافته

پزشکان و سیاستمداران اگرچه بسیار دیر، اما بالاخره به اشتباه خود پی بردند. در سال 1968 مقررات جدیدی به کار گرفته شد که طی آن پزشکان ملزم گردیدند معتادین را به وزارت کشور معرفی نمایند و نیز نظامی را برای اعطاء مجوز پزشکانی که در این زمینه کار می کردند به وجود آمد.

با این شیوه افرادی که به علت تجویز بیش از حد در سالهای 1960 معتاد شده اند، اکنون با مشکل روبرو گردیدند. بدین گونه هروئین کمیاب شد و صحنه برای تبدیل بازار سیاه هروئین به یک تجارت سودآور آماده گردید.عده افزون معتادین و کمبود هروئین این امکان را برای قاچاقچیان فراهم نمود که قیمتها را روز بروز افزایش دهند.

سازمان پزشکی انگلستان اگر تمام اهتمام خویش را به کار می برد تا طرحی برای رواج فرهنگی یک ماده ی مخدر در جامعه ی انگلستان تهیه نماید، هیچگاه نمی توانست کاری چنین دقیق و موفق را ارائه نماید و بدون شک اخذ اینگونه تصمیمات زیانبار در انگلستان بر دیگر نقاط جهان نیز تاثیراتی برجای گذاشت. زیرا تقویت قاچاقچیان بازار سیاه در انگلستان موجب تجهیز بیش از پیش آنان در فروش مواد مخدر به سایر نقاط دنیا گردید. افزایش تقاضای هروئین در انگلستان کشاورزان تریاک در خاور دور را موفقتر نمود و سبب گسترش مشکل اعتیاد در آن منطقه نیز گردید.

دلایل روز افزون مصرف و اعتیاد به هروئین

امروزه هروئین پول بین المللی رایجی است که توسط خرابکاران و تبهکاران مبادله می‌گردد. از طریق این تجارت که چندین میلیون پوند در آن سرمایه گذاری شده است سودهای کلانی عاید می شود. محصول تریاک اکثرا در یک مثلث طلایی که شامل کشورهای تایلند، برمه و جمهوری دمکراتیک خلق لائوس است تولید می‌گردد. تریاک خام در خاورمیانه تبدیل به مرفین می شود، در لابراتورهای فرانسه و ایتالیا به هروئین تبدیل می گردد و انتقال آن به سراسر جهان توسط مافیا صورت می گیرد. اکنون هروئین در کشورهای بسیاری بخصوص در کشورهای استرالیا، برمه، کانادا، آلمان، هنگ کنگ، ایتالیا، مالزی، سنگاپور، سوئد، تایلند، بریتانیا، ایالات متحده و ویتنام عرضه می‌گردد. اکثر معتادان به هروئین را افراد جوانی که در شهرهای بزرگ زندگی می کنند تشکیل می‌دهند. این افراد ممکن است آن را از طریق کشیدن یا تزریق مصرف نمایند که در هر دو صورت آنان به این ماده مخدر معتادند.

تعداد معتادان در سالهای 1980 به دلایل مختلف افزایش یافته است که ذیلا ذکر می‌گردد:

سوداگران در وادار کردن افراد به مصرف این ماده ی مخدر بسیار موفق می باشند. اگرچه برخلاف فروشندگان توتون و الکل برای فروش کالای خود از روشهای پیچیده ی تبلیغاتی نمی توانند استفاده کنند اما در عوض شیوه ی ترس و وحشت را به کار می گیرند. ارتباطات شبکه مخفی جهانی قاچاق، کار را به نحوی انجام می دهد که در نتیجه معتادان از تصور اینکه اگر روزی خرید و مصرف هروئین را متوقف نمایند چه بر سر آنان خواهد آمد وحشت دارند.
نکته ی مهمتر اینکه تحولات اقتصادی و سیاسی در کشورهای ایران، پاکستان و افغانستان موجب گردید که در سالهای 1980 بهای تریاک کاهش یابد. اگرچه بهای تریاک خام، بخصوص، هیچگاه گران نبوده است، اما هر چه قیمت آن کمتر باشد سود حاصل از تبدیل آن به هروئین نیز بیشتر خواهد بود.
تعداد معتادان در حال افزایش است، زیرا افرادی که قبلا به دام اعتیاد این ماده ی مخدر افتاده اند، به منظور دستیابی به پول مورد نیاز برای تهیه این ماده دست به جنایت می زنند. بعضی به دزدی و فحشاء روی می آورند اما اکثر آنان متوجه می شوند آسان ترین راه برای یافتن پول، وارد شدن در معامله و سوداگری ماده ی مخدری است که خود آنان نیز به آن اعتیاد دارند و این خود بی شبهه به معنای ایجاد معتادان جدید است. سوداگر هروئین اگر بخواهد زنده بماند، باید از فروش هروئین به معتادانی که مشتری سوداگران دیگر می باشند بپرهیزد. هرچه بدست آوردن مواد آسانتر و بهای آن ارزانتر باشد، سوداگران سهل تر می توانند مواد نمونه را به طور مجانی در اختیار مشتریان بالقوه خود قرار دهند.
در مناطقی که با مشکل بزرگ بیکاری مواجه است، بی حوصلگی و افسردگی بسیاری از جوانان را وادار می نماید تا برای رهایی از یکنواختی و آوردن تنوع و هیجانی تازه به زندگی یاس آلود، مصرف مواد مخدری مانند هروئین را تجربه نمایند. امروزه بسیاری از جوانان احساس می کنند که با آزمایش مصرف مواد مخدر چیزی را از دست نمی‌دهند.

دلیل اعتیاد افراد به ماده مخدر هروئین

یکی از آزمایش های انجام شده که توسط مرکز ترک اعتیاد فرمانیه برای شما آماده شده است این است که اگر فردی به مدت زمان 20 روز هروئین مصرف کند، روز 21 به خاطر قلاب های شیمیایی که در هروئین وجود دارد به شدت به آن احساس نیاز پیدا خواهد کرد که این یعنی اعتیاد. اما یک لحظه صبر کنید، اگر استخوان لگن شما بشکند و شما را به بیمارستان انتقال دهند مدت زمان زیادی در آنجا خواهید بود که در این مدت مقدار قابل توجهی به شما داروی DIAMORPHINE زده خواهد شد که DIAMORPHINE قویترین هروئین موجود می‌باشد که هرجایی یافت نمی شود. پس در بیمارستان تعداد زیادی از آنها باید معتاد شوند؟ اما این مسئله به شدت مورد بررسی قرار گرفته و این اتفاق هرگز نمی‌افتد.

آزمایش روی موشها

یک آزمایش روی موش ها انجام شده که آنها را درون قفس انداخته و دو بطری در آن قرار داده اند. در یکی از بطریها فقط آب و دیگری آب همراه با مواد مخدر می‌باشد. موش شروع به خوردن آبی می‌کند که همراه مواد مخدر می‌باشد و انقدر آن کار را انجام می‌دهد تا بمیرد. اما دانشمندی متوجه موضوعی شد که گفت شاید چون آن موش تنها است از آن آب همراه با مواد مخدر می‌خورد تا بمیرد. پس آزمایش دیگری انجام داد که در آن تعداد زیادی موش و وسایل سرگرمی برای آنها در قفس وجود داشت و آن دو بطری را نیز درون قفس قرار داد. در این آزمایش موشها حتی اگر مجبور هم می‌شدند از آن آبی که ماده مخدر داشت استفاده نمی‌کردند.

آزمایش سربازهای آمریکا در جنگ ویتنام

شاید بگویید که آزمایش بالا بر روی موشها انجام شده و شاید بر روی انسان این آزمایش درست نباشد اما در زمان جنگ ویتنام، 20% از سربازان آمریکایی هروئین مصرف می‌کرند و مردم آمریکا از این می‌ترسیدند که وقتی جنگ تمام شود، ممکن خیابان های آمریکا پر از سربازانی که به هروئین معتاد هستند شود. اما این اتفاق نیفتاد و وقتی که سربازها به خانواده خود برگشتند کسی از آن‌ها به مرکز ترک اعتیاد نرفت و یا علائم ترک هرویین در آن‌ها وجود نداشت.